3. 3D-toepassingen

DHM

Digitaal hoogtemodel van Pennsylvania in 3D.
Bron: © Satellite Imaging Corporation. All rights reserved.

Een digitaal hoogtemodel (DHM) is een digitale representatie van het aardoppervlak. Het is ook gekend als een digital terreinmodel (DTM).

Zoals blijkt uit de naam is de hoogte de parameter die wordt weergegeven in een DHM. Maar vooraleer de hoogte (z) op een plaats bepaald kan worden, moet eerst de horizontale positie in een referentiesysteem (x, y) gekend zijn. Het meest gebruikte geografisch coördinaatsysteem is UTM (Universal Transverse Mercator) en het latitude-longitude coördinaatsysteem.

Hoe wordt een DHM gemaakt?

Om een DHM aan te maken is de hoogte van iedere locatie binnen het voor te stellen gebied noodzakelijk. Omdat het niet mogelijk is om ieder punt op te meten, wordt de hoogte nauwkeurig opgemeten op bepaalde punten in een puntengrid. Op deze locatie zijn alle drie de parameters (x, y en z) gekend.

Om de hoogte van de andere punten, naast de gridpunten, te bepalen maken we gebruik van interpolatietechnieken. Hoe dichter men de gridpunten bij elkaar neemt, hoe nauwkeuriger het DHM zal zijn. Pieken en valleien in het landschap zullen beter weergegeven worden in een dicht grid dan in een grid met minder punten. Er is geen informatie gekend van punten naast de gridpunten. Piekenpunten en valleipunten die zich niet op een gridpunt bevinden zullen dus niet weergegeven kunnen worden .

DHM gemaakt door interpolatie (rode lijn) met een groter interval (bovenste figuur) en een kleiner interval (onderste figuur).

Vraag:
Bekijk bovenstaande figuren. De rode lijn geeft het DHM weer dat probeert het aardoppervlak voor te stellen (zwart).

1. Welk DHM omsluit de vormen van het terrein het best? Welke interpolatie is beter en waarom?
2. Wat wordt geduid met de blauwe pijl?

Satellietsensoren om een DHM te maken

DHM van Rugwe Volcanic Province, SW Tanzania (SRTM, 90 m).

Enkele actieve teledetectiesystemen, zoals lasers kunnen gebruikt worden om een DHM te maken. Lasers zenden een laserstraal uit die terug gereflecteerd wordt door het aardoppervlak. Deze gereflecteerde straal wordt terug ontvangen door de satelliet. De tijd die deze uitgezonden straal nodig heeft om de satelliet terug te bereiken, wordt gemeten. Deze tijd kan gebruikt worden om de afstand van de satelliet tot het aardoppervlak te bepalen, en doordat de satelliet dit constant doet, kan op deze manier het aardoppervlak geregistreerd worden .