De verschillende delen van een rif

Om deze pagina beter te begrijpen start je best met het spel te spelen. Daar kan je al een eerste keer kennis maken met de verschillende zones van een rif.

Koraalriffen hebben meestal goed begrensde geomorfologische zones, hoewel deze zones niet altijd even duidelijk te zien zijn op satellietbeelden.
Er moet een complexe procedure gevolgd worden om al deze structuren duidelijk zichtbaar te maken zodat verschillende geomorfologische zones kunnen bepaald worden.

Laten we eens bekijken wat er allemaal nodig is voor een goede classificatie…

1^ste ingrediënt = een True Colour Composite (TCC)

Alles begint met een satellietbeeld. De blauwe, groene en rode band van dit Landsat 7 ETM+ beeld zal als ruwe data gebruikt worden. Deze banden werden zo gekozen omdat ze de meeste informatie geven over de koraalriffen. Wanneer deze banden gebruikt worden om een beeld weer te geven, spreken we van een True Colour Composite.

True Colour Composite (opgebouwd uit de rode, groene en blauwe band van een Landsat 7 ETM+ beeld). Bron: Vanderstraeten, 2007.

2^de ingrediënt = een bathymetrische kaart

De diepte is de bepalende factor voor het opstellen van de verschillende delen van een rif (= geomorfologische zonering). Daarom is een kaart nodig die de topografische informatie van de zeebodem weergeeft (= bathymetrische kaart).

Detail van een bathymetrishe kaart, afgeleid van een Landsat 7 ETM+ dataset. Bron: Vanderstraeten, 2007.

Combineer beide ingrediënten

= een Depth-improved Color Composite (DCC)

Het enige wat ons nog rest te doen is het combineren van de spectrale informatie (1^ste ingrediënt) en de topografische gegevens (2^de ingrediënt). Het resultaat van deze combinatie wordt een Depth-improved Color Composite genoemd (= een beeld waarbij de spectrale gegevens bijgewerkt zijn met de dieptegegevens).

DCC gebaseerd op een Landsat 7 ETM+ dataset. Bron: Vanderstraeten, 2007.

Deze DCC vormt de basis van de geomorfologische kartering. Door de integratie van de bathymetrische data zien we een duidelijke verbetering van de bruikbaarheid van de spectrale informatie van het satellietbeeld.

Het resultaat = geomorfologische zonering

De verschillende geomorfologische zones kunnen vervolgens in een GIS worden geïntegreerd om uiteindelijk een mooie, afgewerkte kaart te vormen.

Geomorfologische zonering afgeleid uit een Landsat 7 ETM+ beeld. Source: Vanderstraeten, 2007.

Een schematisch overzicht van de verschillende geomorfologische zones kan extra informatie bieden: