Η Τηλεπισκόπηση Περιοχών Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Τί είναι η Πολιτιστική Κληρονομιά;
Η πολιτιστική κληρονομιά είναι η κληρονομιά των φυσικών αντικειμένων και των άυλων χαρακτηριστικών μιας ομάδας ή κοινωνίας που κληρονομούνται από τις προηγούμενες γενιές, διατηρούνται στο παρόν και είναι κατοχυρωμένες για το όφελος των μελλοντικών γενεών. Συχνά όμως, αυτό που θεωρείται πολιτιστική κληρονομιά από τη μια γενιά μπορεί να απορριφθεί από την επόμενη γενιά, και να αναβιώσει με επιτυχία από την επόμενη γενιά επειδή το θεωρούν να αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητάς τους.
Η Πολιτιστική Κληρονομιά θεωρείται ότι είναι:
Μνημεία: αρχιτεκτονικά έργα, έργα μνημειακής γλυπτικής και ζωγραφικής, στοιχεία ή δομές αρχαιολογικής φύσης, επιγραφές, κατοικίες σπηλαιών, και συνδυασμών των χαρακτηριστικών αυτών, τα οποία έχουν εξαιρετική παγκόσμια αξία από την άποψη της ιστορίας, της τέχνης και της επιστήμης.
Κτιριακές ομάδες: ομάδες κτιρίων ή ξεχωριστά κτίρια τα οποία συνδέονται, λόγω της αρχιτεκτονικής τους, την ομοιογένεια τους ή τη θέση τους στο τοπίο, και θεωρούνται να έχουν εξαιρετική παγκόσμια αξία από την άποψη της ιστορίας, της τέχνης και της επιστήμης.
Τοποθεσίες: ανθρώπινα έργα ή τα συνδυασμένα έργα της φύσης και του ανθρώπου, καθώς και περιοχές συμπεριλαμβανομένων των αρχαιολογικών χώρων που έχουν εξαιρετική παγκόσμια αξία από την ιστορική, αισθητική, εθνολογική ή ανθρωπολογική άποψη.
(Άρθρο 1 της Σύμβασης Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO http://whc.unesco.org/archive/convention-en.pdf)
Η ιδέα της προστασίας της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς δημιουργήθηκε όταν το 1954, η κυβέρνηση της Αιγύπτου
αποφάσισε να οικοδομήσει το Φράγμα στο Aswan, ένα γεγονός που θα είχε πλημμυρίσει την κοιλάδα που περιέχει το Ναό του Αμπού Σιμπέλ, ένα θησαυρό
του αρχαίου Αιγυπτιακού πολιτισμού. Το 1959, μετά από έκκληση από τις κυβερνήσεις της Αιγύπτου και του Σουδάν, το UNESCO ξεκίνησε μια διεθνή
διαφύλαξη της καμπάνιας. Η αρχαιολογική έρευνα στις περιοχές που θα πλημμυρίσουν επιταχύνθηκε. Πάνω απ 'όλα, οι Ναοί του Αμπού Σιμπέλ και
Philae διαλύθηκαν σε αριθμισμένα τεμάχια, και μετακομίστηκαν εκ νέου στο ξηρό έδαφος.
Η καμπάνια στοίχησε περίπου US$ 80 εκατ., τα μισά από τα οποία βρέθηκαν από δωρεές από περίπου 50 χώρες, που δείχνει την σημασία της
αλληλεγγής και την μοιρασμένη ευθύνη των διάφορων κρατών στην διατήρηση εξειρετικής αξίας πολιτιστικών τοποθεσιών.
Η επιτυχία του έργου οδήγησε σε άλλες καμπάνιες προστασίας, όπως η διάσωση της Βενετίας (Ιταλία), του Moenjodaro (Πακιστάν) και η αποκατάσταση του Borobodur (Ινδονησία).
Κατά συνέπεια, η UNESCO ξεκίνησε, με τη βοήθεια του Διεθνές Συμβούλιου Μνημείων και Περιοχών (ICOMOS), την προετοιμασία ενός σχεδίου σύμβασης για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Πώς μπορεί η τηλεπισκόπηση να είναι χρήσιμη για τη διατήρηση και τη μελέτη της πολιτιστικής κληρονομιάς;
Ελέγξτε τις ακόλουθες μελέτες και θα βρείτε την απάντηση!