Teledetectie van sites behorend tot het cultureel erfgoed
Wat is cultureel erfgoed?
Cultureel erfgoed is datgene wat we geërfd hebben van vorige generaties, wat door de huidige generatie in stand wordt gehouden en doorgegeven wordt aan de volgende generaties. Toch is het vaak zo dat datgene dat als cultureel erfgoed beschouwd wordt door de ene generatie, verworpen wordt door de volgende generatie, om pas opnieuw ontdekt te worden door een volgende generatie.
Vormen een essentieel onderdeel van de identiteit van het cultureel erfgoed:
Monumenten: architecturale bouwwerken, monumentale beeldhouwwerken en schilderijen, elementen of structuren van archeologische aard, opschriften, holwoningen en combinaties van elementen die van een uitstekende universele waarde zijn vanuit het oogpunt van de geschiedenis, de kunst of de wetenschap;
Groepen gebouwen: groepen aparte of onderling verbonden gebouwen die, omwille van hun architectuur, hun homogeniteit of hun plaats in het landschap van een uitstekende universele waarde zijn vanuit het oogpunt van de geschiedenis, de kunst of de wetenschap;
Sites: werken uitgevoerd door de mens of de gezamenlijke werken van mens en natuur, en gebieden met inbegrip van archeologische sites, die van een uitzonderlijke universele waarde zijn vanuit geschiedkundig, esthetisch, etnologisch of anthropologisch oogpunt.
(Artikel 1 van de UNESCO Werelderfgoedconventie http://whc.unesco.org/archive/convention-en.pdf)
Het idee het cultureel werelderfgoed te beschermen ontstond in 1954, toen de overheid van Egypte besloot tot de bouw van de Hoge
Aswandam, een beslissing die de vallei zou doen onderstromen waar ook de tempels van Abu Simbel stonden, een juweel van de oude
Egyptische beschaving. Na een oproep van de Egyptische en Soedanese regering lanceerde UNESCO in 1959 een internationale
beschermingscampagne. Het archeologisch onderzoek in het gebied dat onder water zou komen te staan werd versneld.
En vooral werden de tempels van Abu Simbel en Philae ontmanteld, verplaatst naar hogergelegen gebied en terug samengesteld.
De campagne kostte zo'n 80 miljoen US$, waarvan de helft werd geschonken door een vijftigtal landen.
Dit illustreert het belang van solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid inzake het conserveren van
buitengewone culturele sites.
Het succes ervan leidde tot andere beschermingscampagnes, waaronder het beschermen van Venetië (Italië), Mohenjodaro (Pakistan) en de restauratie van Borobodur (Indonesië).
Bijgevolg begon UNESCO met de hulp van de Internationale Raad voor Monumenten en Landschappen (International Council on Monuments and Sites, ICOMOS) aan de voorbereiding van een ontwerpconventie over de bescherming van cultureel erfgoed.
Op welke manier kunnen teledetectiemiddelen nuttig zijn voor de conservatie en studie van sites behorend tot het cultureel erfgoed?
Bekijk de volgende case studies en je zult het antwoord vinden!