Supplement 3.1: Eutrofiëring in de zeeën in en rond Europa

De omvang van eutrofiëring varieert tussen de Pan-Europese zeeën

Baltische Zee: het oostelijk en zuidoostelijk deel zijn eutrofisch (HELCOM 2006)

Noordzee: eutrofiëring wordt vooral vastgesteld in de riviermondingingen, fjorden en kustgebieden van het zuidelijk en oostelijk deel, in het Kattegat, het Skagerrak en, in mindere mate, in het Kanaal (OSPAR 2003)

Keltische Zee: eutrofiëring komt voor in sommige baaien en riviermondingingen (OSPAR 2003)

Middellandse Zee: eutrofiëring is algemeen in beschutte waterpartijen bij kuststeden. Het noorden van de Adriatische Zee wordt als eutrofisch aanzien vanwege de grote inloop van voedingstoffen afkomstig van de rivieren, hoofdzakelijk van de Po (EEA, 2006a)

Zwarte Zee: eutrofiëring wordt in grote mate in verband gebracht met toegenomen hoeveelheid voedingsstoffen die door de rivieren worden aangevoerd, vooral op het noordwestelijke plat

Kaspische Zee: eutrofiëring is gestaag toegenomen sedert de jaren 80 in sommige delen van het meer

Russische IJszee, incl. de Witte Zee: geen eutrofiëring (UNEP 2005a, Salmanov 2005)

Barentszee: geen eutrofiëring (UNEP 2004b)

Poolgebied van OSPAR incl. de Noorse Zee: geen eutrofiëring (OSPAR 2000)