3. Rozdzielczości
Wyświetlanie danych teledetekcyjnych
Zobrazowania satelitarne nie są fotografiami lecz graficzną reprezentacją pomierzonych danych. Systemy satelitarne mierzą promieniowanie elektromagnetyczne w różnych "przedziałach" lub kanałach spektrum elektromagnetycznego (np. w zakresie widzialnym lub podczerwonym).
Podział całości spektrum elektromagnetycznego na pojedyncze kanały ma tą zaletę, że łączenie pojedynczych kanałów razem, na różne sposoby, pozwala na uzyskanie większej ilości informacji niż z pojedynczych obrazów panchromatycznych (jednokanałowych).
W każdym kanale odcienie szarości przedstawiają natężenie promieniowania elektromagnetycznego i zapisywane są w postaci cyfrowej jako piksele. Poprzez przypisanie trzech podstawowywch kolorów (czerwonego, zielonego i niebieskiego) do trzech różnych kanałów tworzymy kompozycje barwne.
Na przykład amerykański satelita LANDSAT 7 posiada 8 kanałów. Wykorzystując kompozycję kanałów 3, 2, 1 można uzyskać obraz satelitarny w barwach zbliżonych do naturalnych.
Dzięki wykorzystaniu innych kanałów lub ich zestawień większa ilość cech lub struktur występujących na powierzchni Ziemi może być zidentyfikowana. Wlicza się w to zbiorniki wodne, różne gatunki roślinności lub klasy pokrycia terenu. Również temperatura powierzchni Ziemi może być badana z wykorzystaniem kanałów termalnych.
Zestawienia kanałów to tak zwane obrazy w barwach fałszywych. Pokazują klasy pokrycia terenu w "fałszywych" kolorach w porównaniu do tego co człowiek jest w stanie zaobserwować za pomocą zmysłu wzroku (patrz: zobrazowanie LANDSAT w barwach fałszywych w okienku poniżej).
Poza przypisaniem trzech podstawowych barw do różnych kanałów, na surowych danych przeprowadzane są także operacje matematyczne. Dzięki temu można pozyskać sztuczne kanały np. wskaźniki roślinności przedstawiające kondycję roślin za pomocą NDVI (Normalized Difference Vegetation Index).