Degradatie van de bodem - Bijvoegsel

Teledetectie van de bodem

Grond heeft een bijzondere spectrale signatuur die van andere types landbedekking verschilt. In het zichtbare en nabij-infrarode bereik neemt de reflectantie toe in verhouding tot het toenemen van de golflengte. De toenamesnelheid wordt beïnvloed door veel factoren. Textuur en structuur van de grond bepalen of de grond energie terugkaatst als een diffuse of lambertiaanse reflector. Vocht en organische materie in de grond verhogen het absorptievermogen van de grond en hebben een algeheel lagere reflectantie van de grond tot gevolg.

Reflectantie van dezelfde grond bij verschillende vochtgehaltes.

Deze twee factoren zijn met elkaar verbonden. Kleigronden hebben een andere structuur en textuur dan zandgronden, maar ze zijn ook beter in staat om water vast te houden en hebben een hoger gehalte aan organisch materiaal. Ten gevolge daarvan hebben kleigronden over het algemeen een lagere reflectantie dan zandgronden en zien ze er donkerder uit. Water vermindert ook de reflectantie bij de bereiken in het kortegolf-infrarood, vooral rond 900, 1400, 1900 en 2200 nm.

Grondlijn

Indien we veel spectrale metingen van dezelfde grond zouden verzamelen, bij verschillende vochtgehaltes, en dan de rode reflectantie tegen nabij-infrarood reflectantie zouden uitzetten voor iedere meting, dan zouden we zoiets als de onderstaande figuur krijgen:

Voorbeelden van een grondlijn tussen rode en nabij-infrarood reflectantie.

Omdat de reflectantie tussen rood en nabij-infrarood proportioneel fluctueert wanneer het vochtgehalte verandert, stelt men dat er een correlatie is tussen deze twee waarden en dat ze een lineair verband hebben. Dit wil zeggen dat wanneer ´én waarde verandert, de andere overeenkomstig het verband verandert dat hen verbindt. De lijn die dat verband beschrijft staat bekend als de grondlijn, die uniek is voor iedere grond.