2. Verstedelijking

Noord-Amerika

Tussen 1950 en 1990 nam de bevolking van de V.S. toe met 65% en bereikte 248,7 miljoen, 303,8 miljoen in 2008. In Canada nam hij met 95% toe en bereikte 27,3 miljoen (33,2 miljoen in 2008). Het bevolkingsaandeel dat in stedelijke gebieden woont, groeide van 64% naar 82% in de V.S. en van 61% naar 77% in Canada (CIA World Fact Book, Pacione 2001).

Socio-demografische verandering, binnenlandse migratiebewegingen en immigratie transformeerden de stadsstructuur in Noord-Amerika. Na de Tweede Wereldoorlog begon een "trouw- en babyboom", wat bijdroeg tot een snelle groei van de consumenteneconomie, met een toename in de vraag naar huizen en nieuwe residentiële bouw evenals een evolutie van nieuwe stedelijke vormen door wijdverspreide suburbanisatie. Van 1960 tot ongeveer 1975 werd een duidelijke trend van suburbanisatie met snelle bevolkingsgroeitempo's in plattelandsgemeenten en urbaniserende plattelands- en voorstedelijke gemeenten de norm. Parallel daaraan werden veranderingen in samenstelling van huishouden en gezin vastgesteld. In de V.S. bestaat vandaag de dag 20% van alle huishoudens uit slechts één persoon en 13% zijn vrouwelijke eenouderhuishoudens. Deze veranderingen droegen in belangrijke mate bij tot een grotere consumptie van huisvestingsruimte (Pacione 2001, UN-HABITAT 2006).

Bovendien zijn binnenlandse migratiestromen met hoge mobiliteitsniveaus van groter belang als determinanten van stedelijke groei en bevolkingsherverdeling dan natuurlijke bevolkingstoename. Vanwege een dalend tempo in de natuurlijke bevolkingstoename heeft immigratie aan belang gewonnen als factor in bevolkingsverandering. "De meeste internationale migranten worden aangetrokken door jobkansen en volgen eerdere door vrienden en familie gebaande migratiepaden" (Pacione 2001).

  

Factors underlying urban growth

• De snelst groeiende stadsgebieden in de V.S. waren kleinere, hoofdstedelijke gebieden met economieën gebaseerd op pensioen- en recreatieactiviteiten (bv. Fort Pierce, Florida). De meeste van deze plaatsen liggen in Florida, Arizona en Nevada.
• Grotere steden, die fungeerden als "controle- en beheers"-centra voor de nationale economie op vlak van financiën en diensten. New York, bijvoorbeeld, groeide met 14,5% tijdens de laatste decennia.
• Steden die hoofdzakelijk met openbare administratie te maken hebben zoals nationale, deelstaat-, provinciehoofdsteden of militaire centra groeiden met 17,5%.
• Fabriekssteden groeiden maar lichtjes, terwijl mijnbouw- en grondstoffengemeenschappen een lichte daling kenden.
• Andere steden zijn gegroeid als regionale dienstencentra (bv. Dallas en Atlanta), als onderdak voor groeiende high-tech-industrieën (bv. Silicon Valley).

Toekomstige patronen van stadsgroei in Noord-Amerika zullen nog steeds beïnvloed worden door de hoge niveaus qua bevolking en economische mobiliteit, evenals door trends zoals immigratie, een vergrijzende bevolking, veranderingen in lifestyle, de onzekere inkomenstoename, overheidsbeleid, technologische vernieuwingen, liberalisering van de handel en toegenomen wereldwijde concurrentie (Pacione 2001).

"Amerika is de trendsetter in het globaliseren van de economie, wolkenkrabbers, megashoppingcentra, evenementssteden, "gated communities". Amerika is ook de trendsetter van toenemende contra-urbanisatie, suburbanisatie, stadsuitbreiding en exurbanisatie" (Lichtenberger 2002).

Taken: 1. Vat het urbanisatieproces in Noord-Amerika samen.
2. Projecteer de stedelijke toekomst in deze regio. Waar zal dit toe leiden?