Teledetectie van sites behorend tot het natuurlijk erfgoed

Wat is natuurlijk erfgoed?

Natuurlijk Erfgoed is de erfenis van natuurlijke, niet door de mens gemaakte plaatsen, objecten en ontastbare kenmerken die het platteland en de natuurlijke omgeving omvatten, met inbegrip van flora en fauna.
Misschien woon je vlak bij een bos of een prachtig kustgebied. Dit maakt deel uit van jouw natuurlijk erfgoed.

Wanneer een plaats een opmerkelijk natuurlijk belang heeft voor het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid, kan het een van de sites zijn die behoort tot het natuurlijk erfgoed van UNESCO. Plaatsen die deel uitmaken van de lijst voor natuurlijk erfgoed van UNESCO, worden als "natuurlijk erfgoed" beschouwd omwille van hun:

Natuurlijke eigenschappen die bestaan uit fysische en biologische formaties of groepen van dergelijke formaties, die van een uitzonderlijke universele waarde zijn vanuit esthetisch of wetenschappelijk oogpunt;
Geologische en fysiografische formaties en nauwkeurig afgelijnde gebieden die de habitat uitmaken van bedreigde dier- of plantsoorten die van een uitzonderlijke universele waarde zijn vanuit het oogpunt van de wetenschap of natuurbehoud;
Natuurlijke sites of nauwkeurig afgelijnde natuurgebieden die een uitzonderlijke universele waarde hebben vanuit het oogpunt van de wetenschap, natuurbehoud of natuurschoon.

(Artikel 2 van de werelderfgoedconventie van UNESCO http://whc.unesco.org/archive/convention-en.pdf)

Het idee het beschermen van culturele en natuurlijke sites te combineren is afkomstig van de Verenigde Staten. Een conferentie in het Witte Huis in Washington D.C. in 1965 riep op tot de oprichting van een 'World Heritage Trust' die de internationale samenwerking voor de bescherming van "'s werelds prachtige natuur- en landschapsgebieden en historische sites voor het heden en de toekomst van de gehele wereldbevolking". In 1968 ontwikkelde de International Union for Conservation of Nature (IUCN) gelijkaardige voorstellen voor haar leden.

Deze voorstellen werden gepresenteerd op de United Nations Conference on the Human Environment van 1972 in Stockholm. Uiteindelijk werd één enkele tekst samengesteld waar alle betrokken partijen mee akkoord waren. De Convention concerning the Protection of World Cultural and Natural Heritage werd aangenomen door de Algemene Conferentie van UNESCO op 16 november 1972.

Door naar zowel cultuur als natuur als erfgoed te bekijken, herinnert de Conventie ons aan de manier waarop mensen interageren met natuur, en aan de fundamentele noodzaak om de balans tussen beide te behouden.

Op welke manier kunnen teledetectiemiddelen nuttig zijn voor het behoud en de studie van sites behorend tot het natuurlijk erfgoed? Bekijk de volgende case studies en je zult het antwoord vinden!

Het Everglades National Park, Verenigde Staten van Amerika

Het Everglades National Park, VS, vanuit de ruimte

Het Everglades National Park in het zuidelijke puntje van Florida (Verenigde Staten) kreeg als bijnaam "een rivier van gras die onmerkbaar van het hinterland naar de zee stroomt". De uitzonderlijke verscheidenheid aan waterhabitats heeft het omgevormd tot een natuurreservaat voor een groot aantal vogels en reptielen, evenals voor bedreigde soorten zoals de lamantijn.
Wilt u meer weten? Zie de casestudy.

Virunga National Park, Democratische Republiek Congo

Virunga National Park, Democratische Republiek Congo, vanuit de ruimte

Virunga National Park (dat een gebied beslaat van 790.000 ha) bevat een uitzonderlijke verscheidenheid aan habitats, gaande van moerassen en steppes tot de sneeuwvelden van Rwenzori op een hoogte van meer dan 5.000 m, en van lavavlaktes tot de savannes op de vulkaanhellingen. Later is het bekend geworden voor haar berggorilla's.
Wilt u meer weten? Zie de casestudy.

Iguazu National Park, Argentinië en Brazilië

De halfcirkelvormige waterval in het hart van deze site is ongeveer 80 m hoog en heeft een diameter van 2.700 m en is gelegen op een basaltachtige lijn die de grens overspant tussen Argentinië en Brazilië. Het omringende subtropische regenwoud omvat meer dan 2.000 soorten vaatplanten en vormt de habitat voor de typische fauna van dit gebied: tapirs, reuzenmiereneters, brulapen, pardelkatten, jaguars en kaaimannen.
Wilt u meer weten? Zie de casestudy.

Baikalmeer, Russische Federatie

Baikalmeer in the Russische Federatie vanuit de ruimte

Het Baikalmeer, gelegen in het zuidoosten van Siberië en 3,15 miljoen ha groot, is het oudste (25 miljoen jaar) en diepste (1.700 m) meer ter wereld. Het bevat 20% van 's werelds totale onbevroren zoetwaterreservaat. Gekend als de 'Galapagos van Rusland', heeft het dankzij zijn ouderdom en afzondering één van 's werelds rijkste en meest ongewone zoetwaterfauna's geproduceerd, die van een uitzonderlijke waarde is voor de evolutiewetenschap.
Wilt u meer weten? Zie de casestudy.